Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Ταΰγετος πήρε το όνομά του από τη νύμφη Ταϋγέτη, κόρη του Άτλαντα. Η Ταϋγέτη απέκτησε με το Δία τον Λακεδαιμόνα, ήρωα της περιοχής, ο οποίος έδωσε στο βουνό το όνομα της μητέρας του.
Στα ιστορικά χρόνια, ο Ταΰγετος χώριζε δυο σημαντικές πόλεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Στην ανατολική πλευρά ήταν η Σπάρτη, η οποία έφτανε μέχρι τις όχθες του ποταμού Ευρώτα. Στα δυτικά ήταν οι Φαρές, στη θέση των οποίων κτίστηκε αργότερα η σημερινή πόλη της Καλαμάτας.
Περισσότερα από 700 είδη φυτών συνθέτουν τη σπάνια βλάστηση του Ταϋγέτου, παρά τη σοβαρή καταστροφή που έχει υποστεί από τις πυρκαγιές κατά καιρούς. Στον Ταΰγετο, φυτρώνουν 28 ενδημικά φυτά, 11 φυτά που απαντούν σε ένα ακόμη βουνό και 120 που υπάρχουν μόνο σε ελληνικά βουνά.
Η βλάστηση του Ταϋγέτου προσδιορίζεται από τις κλιματικές ζώνες στις οποίες χωρίζεται το βουνό. Πιο συγκεκριμένα:
Αμμοθινική (παραθαλάσσια) ζώνη: εκεί συναντά κανείς αλμυρίκια, πικροδάφνες, ευκαλύπτους και φρύγανα.
Πεδινή ζώνη: εκεί μπορούμε να δούμε ελιές, αμπέλια, σιτάρι, καλαμπόκι, εσπεριδοειδή (πορτοκαλιές, λεμονιές), αμυγδαλιές, σπάρτα, χαμομήλι, παπαρούνες, μαργαρίτες, μολόχα, γαϊδουράγκαθο.
Μεσογειακή ζώνη: πρόκειται για τα χαμηλότερα υψόμετρα του Ταϋγέτου, στους πρόποδες, όπου οι περιοχές είναι λοφώδεις κι ημιορεινές. Εκεί βλέπουμε φρύγανα, όπως θυμάρι, αφάνα, ασφάκα, ασπάλαθος, γαλατσίδα και μεσογειακούς θαμνώνες όπως σκίνος, αγριελιά, φιλλύκι, πουρνάρι, χαρουπιά, κουμαριά, μυρτιά, κουτσουπιά.
Ορεινή μεσογειακή ζώνη (μεγάλο υψόμετρο του Ταϋγέτου 600-
Δάση παραμεσόγειων κωνοφόρων, όπως έλατο της Κεφαλλονιάς, μαυρόπευκο, ανεμώνα, καμπανούλα, φτέρη, κέδρο, βερβερίδα, άγριο γεράνι.
Ανωδασική ζώνη (1700-
Βλάστηση των ρεμάτων: πλατάνια, λυγαριές, κισσοί, φτέρη.
Το παρόν κείμενο συντάχθηκε με τη βοήθεια της Αναπτυξιακής Εταιρείας Καλαμάτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου