Το χωρίο μου

της Σωτηρίας Αλεβίζου

Κατάγομαι από ένα ορεινό χωριό της Μάνης, τα Τσέρια, διοικητικό διαμέρισμα του δήμου Λεύκτρου. Βρίσκονται 36 χιλιόμετρα ανατολικά της Καλαμάτας και είναι κτισμένα στους πρόποδες του όρους Ταϋγέτου, του ψηλότερου όρους της Πελοποννήσου.

Οι έξι συνοικισμοί που αποτελούν τα Τσέρια είναι κτισμένοι κυκλικά και σε υψόμετρο από 600 έως 760 μέτρα περίπου. Εγώ κατάγομαι από έναν από τους έξι συνοικισμούς, το Πεδινό, ένα πανέμορφο χωριό, όπως φυσικά και τα υπόλοιπα, που στο σύνολό τους δημιουργούν μια πανέμορφη γραφική εικόνα.

Πριν από κάποια χρόνια, το χωριό έσφυζε από κόσμο. Σήμερα είναι απογοητευτικά, αφού το χειμώνα μένουν μόνο μερικά γεροντάκια, ευτυχώς παρέα με λίγες μόνιμες οικογένειες Άγγλων. Σήμερα λέω «ευτυχώς»! Όταν πριν από χρόνια έφτασαν στο χωριό Άγγλοι και Γερμανοί αγοράζοντας ή κάνοντας καινούργια σπίτια για να μείνουν εκεί μόνιμα, μαγεμένοι από την ήρεμη αλλά παράλληλα άγρια ομορφιά που σε καθηλώνει, δεν μου άρεσε καθόλου. Αισθανόμουν ότι εισέβαλαν σε ένα χωριό εντελώς δικό μας, σαν να μας παραβίαζαν δικά μας πράγματα. Αυτή η άποψη πλέον δεν ισχύει. Όλοι έχουν δέσει αρμονικά μεταξύ τους, ενώ οι ξένοι στηρίζουν και υποστηρίζουν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου.

Ας επανέλθω στο χωριό. Το ξύλο και η πέτρα είναι δυο γραφικά στοιχεία που επικρατούν στο κάθε σπίτι, ενώ τα στενά σοκάκια και τα πυργόσπιτα που δεσπόζουν δίνουν μια καταπληκτική νότα στον επισκέπτη και στον κάθε τουρίστα.

Ο τουρίστας, εκτός απ’ ό,τι έχει προγραμματίσει, μπορεί να επισκεφτεί το φαράγγι του Βυρού, βάθους 200~500 μέτρων, που βρίσκεται στα ανατολικά του χωριού, και περπατώντας να φτάσει στην Καρδαμύλη (αυτό γίνεται σχεδόν καθημερινά, ειδικά το καλοκαίρι, από ομάδες τουριστών), ενώ στην ενδιάμεση διαδρομή είναι και το μοναστήρι του Σωτήρα, που ανήκει στο Μέγα Σπήλαιο. Είναι ένα μοναστήρι πολλών ετών και γιορτάζει στις 6 Αυγούστου.

Οι φυσικές ομορφιές του χωριού αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές. Κάθε εποχή που θα πας, η ομορφιά του τοπίου σε μαγεύει με το δικό της τρόπο. Να πω για το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα; Για τις πολυάριθμες ανθισμένες αμυγδαλιές το Φεβρουάριο; Για την πανδαισία πολλών διαφορετικών χρωμάτων το φθινόπωρο; Ή, τέλος, για το καταπράσινο καλοκαίρι, παρέα με το ημίγυμνο βουνό που ορθώνεται μπροστά μας;

Σας προσκαλώ ανεπιφύλακτα, αν θέλετε να ηρεμήσετε και να πάρετε δυνάμεις. Υπάρχουν καταλύματα όπου μπορείτε να μείνετε χειμώνα-καλοκαίρι. Αν έρθετε να επισκεφτείτε τα Τσέρια, δεν θα το μετανιώσετε. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΑΣΗ ΗΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ.