Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

………………το …Προσκύνημα………………






Φτάσαμε στην Βασιλεύουσα!
Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και περίεργα συναισθήματα με κατακλύζουν. Ακούω την γλώσσα τους ξένη, αλλότρια, αφιλόξενη.
Στον περίβολο χώρο της Αγιάς Σοφιάς κοσμοπλημύρα και ούτε ένα σκουπίδι.
Δρασκελίζοντας το κατώφλι της δέος γεμίζει η ψυχή μου, το φώς, οι ψίθυροι, το άρωμα αλλοτινών εποχών.
Βουρκώνω, δεν μπορώ να δώ καθαρά, στέκομαι για λίγο να συνέλθω. Τεράστιο το μέγεθός της.
Ποιο μυαλό σκέφτηκε αυτό το κτίσμα; Τόνοι πέτρας σαν να στέκονται στον αέρα. Εχουν αποκαλύψει το ένα χερουβείμ, κάτι είναι και αυτό!
Η ανάβαση του εσωτερικού διαδρόμου για τον γυναικωνίτη. Αυτό το λιθόστρωτο περπατούσαν και οι αυτοκράτειρες για να ανέβουν. Φτάνοντας η θέα μου κόβει την ανάσα.
Κοιτάω κάτω και φαντάζομαι τους βυζαντινούς να παρακολουθούν τη στέψη ενός Παλαιολόγου.
Φαντάζομαι την Εκκλησία γεμάτη και όλοι μαζί να ψάλλουν τω τη Υπερμάχω…………………
Ευδοκία Καρακάση Β΄ κύκλος

Το Ωμέγα



Ωμέγα, το τελευταίο γράμμα του αλφάβητου.
Μεστό, στρογγυλό, όλα τα έχει μέσα του.
Από την Αρχή μέχρι το Τέλος.
Σύμβολο για όλους.
Στη χαρά και στη λύπη.
Στα μαθηματικά, στη φυσική.
Στη θρησκεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια.
Για Έλληνες και για ξένους.
Τα πιο ωραία ονόματα.
Ο Ών, ο Ωρίων, η Ωκεανία.
Οι πιο εύηχες λέξεις, τα ώτα, η ώρα, το ωραίο.
" Δίνει την αίσθηση της ολοκλήρωσης. Συμβολίζει
την επικράτηση του σώφρονος πνεύματος επί της ύλης.
Είναι το γράμμα του Απείρου."


                  Ευδοκία Καρακάση Β' κύκλος ΣΔΕ Καλαμάτας
'